Basın Açıklaması Tarihi: 21/10/2008
İNSAN HAKLARI GÜNDEMİ DERNEĞİ
TR007/2008: Engin Çeber
Ekim 2008
Bundan iki hafta kadar önce İstanbul’da, Temel Haklar Federasyonu üyeleri Engin Çeber, Özgür Karakaya, Cihan Gün, Aysu Baykal ve Gözde Buldu bir dergiyi dağıtırlarken polis müdahalesi ile karşılaştılar, dövülerek gözaltına alındılar ve İstinye Karakolu’na götürdüler. Karakolda ve daha sonra sevk edildikleri Metris Cezaevi’nde işkence ve kötü muamele ile karşılaşan adı geçenlerden Engin Çeber, 8 Ekim Çarşamba günü yaşamını yitirdi.
BM Uluslararası Medeni ve Siyasal Haklar Sözleşmesi
Madde 7 – İşkence yasağı
Hiç kimse işkenceye veya zalimane, insanlıkdışı veya onur kırıcı muamele veya cezaya maruz bırakılamaz. Ayrıca hiç kimse, serbest iradesi olmadan tıbbi veya bilimsel bir deneye tabi tutulamaz.
Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi
Madde 3 – İşkence Yasağı
Hiç kimseye işkence yapılamaz, insanlıkdışı ya da küçültücü ceza veya muamele uygulanamaz.
Adalet Bakanı Mehmet Ali Şahin’in İstinye Karakolu ve Metris Cezaevi’nde işkence yapıldıktan sonra ölen Engin Çeber‘in yakınlarından Devlet ve hükümet adına özür dilediğini basından öğrendik, televizyondan izledik. Cumhuriyet tarihinde bir ilk olarak Adalet Bakanı’ndan gelen özrün öneminin farkındayız. Bundan fazlası, olayda bir yönüyle payı olduğu iddiasıyla 19 kamu görevlisinin görevden alınmış olmasının da cezasızlıkla mücadelede ileri doğru atılmış bir adım olduğu kanısındayız. Bununla birlikte, doğru olanın Devletin bu gibi olaylar olduktan sonra özür dilemesi değil, tekrarlanmayacağı konusunda söz vermesi ve bu sözünü tutması olduğunu düşünüyoruz.
İşkence ve Diğer Zalimane, Gayrıinsani veya Küçültücü Muamele veya Cezaya Karşı Birleşmiş Milletler Sözleşmesi
Madde 2
1. Sözleşmeye Taraf Devlet, yetkisi altındaki ülkelerde işkence olaylarını önlemek için etkili kanuni, idari, adli veya başka tedbirleri alacaktır.
2. Hiçbir istisnai durum, ne harp hali ne de bir harp tehdidi, dahili siyasi istikrarsızlık veya herhangi başka bir olağanüstü hal, işkencenin uygulanması için gerekçe gösterilemez.
3. Bir üst görevlinin veya bir kamu merciinin emri, işkencenin haklılığına gerekçe kabul edilemez.
Hükümetin iktidara gelirken sözünü ettiği, ancak uygulamadığı “işkenceye sıfır tolerans” politikasının yalnızca lafta kalmaması için gerekli tüm önlemler alınmalıdır. Bu gibi olayların bir daha yaşanmaması için vaka, etkilibir biçimde soruşturulmalı, tespit edilen suç failleri ise hızlı bir yargılamayla birlikte kanunun öngördüğü cezalarla cezalandırılmalıdır. Türkiye yeniden yaygın ve sistematik işkence pençesine düşürülmemelidir. İnsan Hakları Gündemi Derneği, işkencenin önlenmesi ve cezasızlıkla mücadeleye bugün, her zamankinden daha çok gereksinim olduğu kanısındadır.
Saygılarımızla.